Tom I - A-F - 1854 r. 681 str.\]

tom II: G-L 1851 r. 691 str

Tom III - M-O - 1857 r. 640 str.

Tom IV - P - 1858 r. 734 str.

Tom VI i ostatni  - U-Z  1860 r. 1217 str.

Słownik języka polskiego – słownik języka polskiego autorstwa Samuela Bogumiła Lindego w 6 tomach, wydany w Warszawie w latach 1807–1814. Był to pierwszy jednojęzyczny słownik języka polskiego[3]. Zawierał 60 tys. haseł, w tym ok. 2000 nazw własnych[4]. Stanowił największe i najbardziej kosztowne przedsięwzięcie wydawnicze w Księstwie Warszawskim[4]. Słownik miał również wznowienie poszerzone przez Augusta Bielowskiego w latach 1854–1860[5].

Pomysł napisania słownika normatywnego powstał w Towarzystwie Przyjaciół Nauk, którego członkowie namówili do tego Samuela Bogumiła Lindego. Jego kandydaturę wzięto pod uwagę ze względu na kompetencje oraz dostęp do źródeł. Linde był uznanym slawistą oraz tłumaczem, a od roku 1794 przez dziesięć lat pracował w bibliotece Józefa Maksymiliana Ossolińskiego w Wiedniu, porządkując i poszerzając jego księgozbiór. W oparciu o bogate zbiory biblioteczne swojego pracodawcy zgromadził liczne materiały do planowanego wydania słownika języka polskiego[6].