W 1990 r. po raz pierwszy po wojnie polskie społeczeństwo uzyskało pełny dostęp do map topograficznych, stanowiących najlepszą podstawę kształtowania orientacji przestrzennej i świadomości regionalnej. Istniejące mapy dostosowane były jednak przede wszystkim do potrzeb wojskowych. Dlatego z inicjatywy Głównego Geodety Kraju Remigiusza Piotrowskiego, pod kierunkiem W. Ostrowskiego opracowano koncepcję nowych edycji map topograficznych 1:10 000 i 1:50 000, które zostały uznane za przełom w dorobku polskiej kartografii topograficznej. W pracy "Semiotyczne podstawy projektowania map topograficznych na przykładzie prezentacji zabudowy" W. Ostrowski uzasadnia - na przykładzie prezentacji zabudowy, na czym polega nowa jakość tych map, wykazując jednocześnie, że obok doświadczeń praktycznych, semiotyka kartograficzna stanowi dobrą teoretyczną podstawę ich efektywnego projektowania i doskonalenia