Praca dotyczy pięciu sezonów teatralnych, które przypadły na przełomowy i burzliwy pod każdym względem czas: w teatrze na placu św. Ducha następowali po sobie trzej ambitni dyrektorzy (Tadeusz Pawlikowski, Lucjan Rydel, Adam Grzymała-Siedlecki), wybuchły wojna światowa i kryzys ekonomiczny, które rzutowały na losy teatru, ważyły się losy zarówno sceny (jej modelu finansowo-administracyjnego), jak i państwa polskiego. Już sama specyfika wspomnianego okresu przemawia za tym, by baczniej przyjrzeć się życiu teatralnemu. Tym bardziej że Autor przyjął słuszną zasadę włączenia do wykazu repertuarowego, obok regularnych spektakli Teatru im. Juliusza Słowackiego, także innych artystycznych przedsięwzięć, którymi żył Kraków i którym gościny udzieliła scena. […] Dzięki temu obraz życia teatralnego i kulturalnego miasta jest pełniejszy, bardziej wiarygodny, a przy tym niejednokrotnie zaskakujący. Z recenzji wydawniczej dr hab. Doroty Jarząbek-Wasyl Prof. dr hab. Jan Michalik – jeden z najwybitniejszych polskich badaczy teatru XIX i XX wieku, historyk scen krakowskich (w szczególności) i galicyjskich (w ogólności), badacz dramatu i sztuki aktorskiej, inscenizacji, wreszcie teatru jako instytucji. Zajmował się teatrem włościańskim w Galicji, a także teatrem amatorskim, teatrem żydowskim, kabaretem oraz muzyką w teatrze. Był nauczycielem i opiekunem wielu obecnych naukowców. Dokonania Profesora Seniora nie oznaczają bynajmniej, że Jan Michalik osiadł na laurach: jest wciąż czynny naukowo, nieustannie uzupełnia luki badawcze polskiej teatrologii – niniejsze opracowanie jest jednym z wielu na to dowodów.