Od razu trzeba powiedzieć, że jest to książka piękna i w swej treści i w swej formie. O treści będzie mowa dalej, tu warto podkreślić klarowny sposób wykładu i bardzo dobrą polszczyznę bez kolokwializmów i niepotrzebnego wprowadzania obcych terminów zamiast polskich. Jest to też książka interesująca, widać że powstała z pasji badawczej i tworzona była z autentycznej potrzeby sformułowania własnych poglądów, a więc pisana była z przyjemnością. Wstęp (s. 5-10) można by określić jako autorecenzję autora. Znajdujemy w nim wytłumaczenie terminu religijność, więc zarazem istoty treści książki. Autor nie zajmuje się bowiem historią religii greckiej, opisem kultów i charakteru poszczególnych bogów, lecz przeżyciem religijnym Greków okresu klasycznego (V-IV w. p.n.e.). Podejmuje zatem niezmiernie trudne wobec stanu źródeł zadanie – dotarcie do tego, czym dla przeciętnego Greka była religia, w co wierzył i jakie jego wiara miała dla niego znaczenie. I tu jest istotne novum omawianej pracy – próba całościowego ujęcia stosunku Greka V-IV w. p.n.e. do wierzeń religijnych, charakterystyki jego przeżycia religijnego. Autor jest świadomy trudności tego zadania. Szary człowiek antycznej Grecji nie zostawił archiwaliów, z których moglibyśmy bezpośrednio odtworzyć jego myśli i przeżycia (np. listów czy pamiętników), a te materiały, które może zostawił (np. testamenty) do naszych czasów się nie zachowały. Trzeba więc dotrzeć do jego postaw pośrednio i w rozwinięciu swoich tez w kolejnych rozdziałach autor skrzętnie charakteryzuje swoją bazę źródłową i mimo ograniczonych przypisów także rozległą literaturę.