Stefan Zwoliński (ur. 19 lipca 1900 w Krakowie, zm. 29 września 1982 r. w Zakopanem) – polski speleolog, legionista, fotograf. Stefan Zwoliński od wczesnych lat dziecięcych interesował się Tatrami. W latach 1913–1917 zwiedził razem z bratem Tadeuszem wiele jaskiń (m.in. Zimną, Magurską, Mylną, Raptawicką czy Kasprową Niżnią), eksplorując przy tym nowe korytarze. W tym okresie zaczął się też interesować fotografiką i narciarstwem. W wieku czternastu lat wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich, gdzie w randze sekcyjnego jako instruktor w I Kompanii Narciarskiej odbywał służbę w Karpatach. Po 7 miesiącach został z niej zwolniony z powodu zapalenia płuc. W latach 1916–1917 uczestniczył ochotniczo w wyprawach Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W 1917 r. zdał egzamin maturalny w Zakopanem, po którym ponownie wstąpił do wojska. Rok później rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie, które wkrótce przerwał, aby ponownie wstąpić w szeregi Armii Polskiej. Od 1920 studiował mechanikę na Politechnice Warszawskiej, które przerwał po trzech latach z powodu choroby ojca i konieczności przejęcia prowadzenia jego księgarni. W 1921 r. ponownie rozpoczął działalność speleologiczną. W 1923 r. współtworzył pierwszą organizację skupiającą ludzi zainteresowanych jaskiniami tatrzańskimi – Koło Grotołazów. Otwór wyjściowy Jaskini Mylnej, przekopany do odkrytych m.in. przez Stefana Zwolińskiego partii jaskini Raptawicka Turnia, w której Stefan Zwoliński dokonał kilku odkryć W latach 1924–1950 prowadził wspólnie z bratem księgarnię ojca (Leonarda), a przez kilka lat również jej zakopiańską filię. W tym okresie zajmował się fotografią, wiele z jego zdjęć było publikowanych przez księgarnię Zwolińskich w formie pocztówek. Stefan uczestniczył również w wystawach i konkursach, zdobył wiele wyróżnień i nagród. Polem jego zainteresowań była również Ameryka Północna, a także Słowacja, Bułgaria, Jugosławia oraz Kaukaz. Od roku 1929 ponownie zaczął zajmować się badaniami jaskiniowymi. Część z nich była w pewnym stopniu finansowana przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie. W tym okresie odkrył nowe partie m.in. w Zimnej, Miętusiej, Kasprowej Niżniej, a także eksplorował Jaskinię Bystrej. Systematycznie przeszukiwał obszary krasowe w Tatrach Zachodnich, odkrywając przy tym wiele mniejszych jaskiń, jednak nie publikował na ten temat żadnych informacji, przez co część z nich jest później powtórnie „odkrywana”.