Problem regionalizmu w stosunkach międzynarodowych zyskuje stopniowo na znaczeniu, w szczególności w kontekście głoszonego odwrotu od procesów globalizacji. O ile lata 90. XX wieku zdecydowanie wskazywały na procesy współpracy i integracji w skali całego globu, o tyle początek XXI wieku pokazuje, że integracja na niższym poziomie, regionalnym, a czasem między- czy transregionalnym, jest zjawiskiem, które w coraz większym stopniu zaczyna dominować w systemie globalnym. Regionalizm możemy postrzegać, co zwykle się dzieje, w kontekście integracji czy współpracy, ale także w kontekście rywalizacji ograniczonej do podsystemu regionalnego. To właśnie problemy podsystemów regionalnych są dominującym tematem niniejszej pracy zbiorowej. Szczególny nacisk położono tutaj na kwestie regionalne w Azji, Afryce, ale też w regionie Bliskiego Wschodu, który w jakiś sposób przynależy do obu powyższych, ale jednocześnie ze względu na specyfikę polityczną, społeczną czy kulturową zasługuje na odmienne potraktowanie.