Toruń i (niem. Thorn, łac. Thorunia, Torunium) – miasto na prawach powiatu w województwie kujawsko-pomorskim. Siedziba marszałka województwa kujawsko-pomorskiego[3], siedziba organów samorządu województwa, czyli Zarządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Kujawsko-Pomorskiego Sejmiku Wojewódzkiego oraz jednostek wojewódzkich im podporządkowanych, a także siedziba starosty powiatu toruńskiego. Jest również jednym z miast centralnych Bydgosko-Toruńskiego Obszaru Funkcjonalnego[4]. Stolica diecezji toruńskiej.

Szesnaste pod względem liczby ludności miasto w kraju (202 562 mieszkańców wg GUS z 2017 roku). Miasto jest dużym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym, naukowym, akademickim i turystycznym oraz węzłem drogowym i kolejowym.

Jest jednym z najstarszych miast Polski (prawa miejskie uzyskał w 1233 roku[5]). W czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów Toruń był jednym z najbogatszych i zarazem jednym z czterech największych miast Królestwa Polskiego[6], miastem królewskim i hanzeatyckim, posiadającym autonomiczne uprawnienia polityczne, w tym m.in. prawo do czynnego uczestnictwa w akcie wyboru króla[7]. Toruń uzyskał prawo składu w 1365 roku[8].

Prawobrzeżna część miasta leży na Pomorzu[9], lewobrzeżna część położona jest na Kujawach. Miasto leży nad Wisłą i Drwęcą.

Miejsce urodzenia Mikołaja Kopernika.

W 1997 roku Zespół Staromiejski został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, a od 2004 roku Toruń jest ogólnopolską siedzibą Ligi Polskich Miast UNESCO.

Patronem Torunia jest św. Jan Chrzciciel. Święto miasta jest obchodzone 24 czerwca[10].