Publikacja zawiera bogaty wybór afiszy, fotografii, plakatów, rysunków i obrazów polskich oraz żydowskich twórców, którzy upamiętniali w ten sposób powstanie w getcie warszawskim. Autorzy esejów prezentują zupełnie nowe ustalenia, pozwalające między innymi spojrzeć na estetykę socrealizmu inaczej niż jak na niechciane dziedzictwo. Całość dopełnia antologia wierszy poświęconych powstaniu. Po raz pierwszy zobaczyłem socrealistyczne obrazy olejne z lat 50. poświęcone powstaniu w getcie warszawskim niecałe dziesięć lat temu. Pamiętam moment, kiedy natknęliśmy się na te olbrzymy. Wisiały na samym końcu obszernego pomieszczenia, wygnane w miejsce, gdzie będą najmniej przeszkadzać. […] Byliśmy świadomi, że te pod niejednym względem wątpliwe wytwory niechcianej zbiorowej przeszłości wymagają poważnego namysłu. z eseju Michała Krasickiego Mamy do czynienia z oryginalnym, w dużej części pionierskim opracowaniem, które łączy dokumentacyjną rzetelność z metodologicznym nowatorstwem i odwagą interpretacyjną. Książka stanowi spójne, a zarazem wielowymiarowe dzieło z zakresu historii sztuki, przecierające nowe szlaki w badaniach nad sposobami reprezentacji wizualnej powstania w getcie warszawskim (i szerzej: Zagłady) w pierwszych latach po wojnie w Polsce. fragment recenzji prof. dr. hab. Jacka Leociaka