Powieść strumienia świadomości, napisana z lekką swadą i specyfiką narracji dla Czytelnika, który lubi dziwić się mowie pozornie zależnej. Ożywiana nurtem dialogu, zdarzającego się między – manekinami? Ludźmi? Iluzja stałości, iluzja ruchu. A może…
…etiudy literackie prozą, złożone z quasi odrębnych zjawisk, refleksji i odczuć z uwzględnieniem natury ludzkiej, odbitej w oczach – bohaterek zdarzeń? Realizm magiczny czy metafora naszych czasów?
Czy też szukanie i odnajdywanie znaków, w czasie gdy nie ma zatrzymania bo usunięto wszystkie krzesła? Dlatego wciąż stoją. Oniemiałe, zmęczone. Zagubione w świadomości. Stoją jako dowód.
Ciche znaki – Miss i Ell – dwa paradoksy. Manekiny, które próbują nadać sens dniom, wciąganym w główny nurt upływu. Czy zdążą?
Groteska? Słodka ironia czy gorzki żart?