Wojska powietrznodesantowe (wojska spadochronowe, spadochroniarze) – oddziały wojskowe przeznaczone do przeprowadzania desantu z powietrza.

W latach 50. XX wieku rozpoczęła się rewolucja polegająca na masowym wykorzystaniu śmigłowców, które stały się jednym z głównych środków transportu oddziałów powietrznodesantowych, znacząco zmieniając sposób działania (mogli zostać nie tylko dostarczeni na front z powietrza, ale i w ten sam sposób wycofani). W okresie powojennym udało się zapewnić spadochroniarzom nasycenie sprzętem ciężkim. Rosjanie skonstruowali bojowe wozy desantowe (BMD-1), a Amerykanie wyprodukowali dla wojsk powietrznodesantowych czołgi lekkie (np. M551 Sheridan). Opracowano też metody zrzucania pojazdów pancernych na spadochronach lub przenoszenia ich śmigłowcami. Uzbrojenie spadochroniarzy poprawiło wydatnie pojawienie się PPK oraz przenośnych wyrzutni rakiet przeciwlotniczych, takich jak Strieła czy FIM-92 Stinger.