Haft przestrzenny, łączący szycie tradycyjnym sposobem z szyciem trójwymiarowym, wykonuje się cienką wełną i jedwabiem. Przedstawione w książce przedstawione projekty są wielofunkcyjne: można je wykorzystać, tworząc obrazy, poduszki, pokrywki szkatułek, ozdobne pudełka, koce. Szczegółowe omówienie podstawowych narzędzi pracy, technik haftowania i materiałów pozwala tworzyć niepowtarzalne i subtelne dzieła. Schematy i wyjaśnienie poszczególnych etapów pracy krok po kroku ułatwiają naukę haftu przestrzennego, a kolorowe ilustracje przedstawiają gotowe projekty. Haft (z niemieckiego spięcie, spojenie) - metoda ozdabiania tkanin, rzadziej skóry, filcu czy papieru, polegająca na wyszywaniu na materiale (tle) wzorów za pomocą igły lub szydełka oraz nici i różnych dodatków. Haftuje się ręcznie, czasem przy pomocy krosienek, od połowy XVIII wieku przy użyciu tamborka, a od 1828 również maszynowo. Kobieta zajmującą się zawodowo wykonywaniem haftów na różnego rodzaju przedmiotach i materiałach to hafciarka. W zależności od podłoża hafty dzielą się na ciężkie (wykonane na grubej tkaninie, zazwyczaj kosztownym materiałem) i lekkie (w Polsce taki rodzaj haftowania nazywano w XVI-XVII wieku szyciem) - wykonane nićmi lnianymi lub bawełnianymi proste wzory z ograniczoną kolorystyką na płótnie. Odzież zdobiono w ten sposób już w starożytności. Mistrzostwo w tym kunszcie osiągnęli między innymi peruwiańscy Indianie, żyjący w Ameryce Południowej jeszcze przed Inkami, oraz starożytni Chińczycy. Najdawniejsze przykłady haftów pochodzą z wykopalisk z V-IV w. p.n.e. w Attyce (dekoracja na lnie) oraz górach Ałtaj; w Polsce jest to m.in. ornat przedstawiający sceny z życia św. Stanisława, który wykonano ok. 1504 r. W ciągu wieków powstało wiele technik hafciarskich. Wszystkie polegają na wyszukiwaniu ornamentu według określonego wzoru w taki sposób, że elementy ozdobne wydają się doczepione do tkaniny będącej dla nich tłem (słowo 'haftowanie' pochodzi od niemieckiego wyrazu haften – być przyczepionym). Rozróżnia się cztery podstawowe grupy haftu: haft płaski - bezpośrednio na tkaninie. Rodzaje: haft przed igłą - najstarszy i najprostszy, polegający na przeciąganiu nitki nad i pod równo odliczonymi nitkami tkaniny haft za igłą (stebnówka, haft holbeinowski) - krótkie, proste ściegi, tworzące jednolitą linię po obu stronach tkaniny. Stosowany głównie w XV i XVI wieku w hafcie włoskim i hiszpańskim. haft sznureczkowy - znany od starożytności, ściśle przylegające do siebie ukośne ściegi jednakowej długości przypominają układem skręt sznurka. haft łańcuszkowy haft supełkowy (węzełkowy, perełkowy) - znany od XIII wieku, popularny w XVIII-XIX wieku. Powstaje przez umocowanie do tła nitki kilkakrotnie owiniętej na igle, tworząc wypukły supełek. haft koloński haft rozłupany haft satynowy haft przekłuwany (atłasek) haft krzyżykowy haft wypukły (reliefowy) haft kładziony haft burgundzki haft nakładany Haft ażurowy haft dziergany haft richelieu haft angielski (dziureczkowy) haft atłasowy mereżka !