Niniejsza praca nie jest pierwszą publikacją Piotra Niwińskiego na temat wileńskiego AK, stanowi jednak zwieńczenie kilkuletnich badań autora nad dziejami Okręgu Wileńskiego AK już jako okręgu eksterytorialnego, działającego w Polsce centralnej w pierwszych latach Polski "Ludowej". A temat to słabo jak dotąd opracowany, choć historia Okręgu Wileńskiego AK fascynowała już wielu, zarówno z sentymentu dla własnego Wilna, jak i z racji dramaturgii wydarzeń z lipca 1944 roku. A być może również dlatego, iż przez niemal cały "okres PRL" nie tylko działalność ruchu oporu, ale w ogóle dzieje Kresów Wschodnich były objęte polityczno - cenzorskim tabu lub przedstawiane w sposób wyjątkowo zniekształcony i zafałszowany. Niemniej w ostatnich latach ukazało się wiele opracowań, które obejmują "powileńską" aktywność Okręgu Wileńskiego AK. Dotyczą one jednak wyłącznie lub głównie działalności partyzanckiej V i VI Brygady AK, funkcjonowanie zaś Komendy Okręgu było dotąd tematem niemal nierozpoznanym. Dopiero w tej pracy doczekał się on takiego potraktowania, na jakie bez wątpienia zasługuje.