W książce znajduje się opis drogi dojścia autorki do wyboru zawodu psychologa. Przedstawiony jej oczami obraz studiów na UW w latach 60. Ukazana mistrzowska szkoła prof. Haliny Spionek, twórczyni polskiej szkoły psychologii klinicznej dziecka, z której wywodzi się autorka. Następnie przedstawione zostały trudności związane z odejściem z pracy prof. Spionek i podjęciem wysiłku restytucji dyscypliny przez jej współpracowników. Powstanie Ośrodka Terapeutycznego dla Dzieci przy Instytucie Psychologii UW zmieniło formę pracy diagnostyczno-terapeutycznej psychologów, a także kształcenia studentów i przyczyniło się do powstania nowej formy terapii dzieci autystycznych i z zaburzeniami rozwoju umysłowego oraz ich rodzin. W książce przedstawione są liczne formy współpracy autorki z instytucjami naukowymi, organizacjami pozarządowymi itd., wszystkie nakierowane na poprawę sytuacji osób niepełnosprawnych w naszym kraju. Ostatni okres pracy Małgorzaty Kościelskiej wiąże się z przejściem do Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, objęciem opieką całego spektrum zagadnień psychologii klinicznej. Książka zawiera także różne przemyślenia o charakterze teoretycznym, dotyczące uprawiania nauki, dydaktyki i polityki naukowej