Wiesław Szymona, imię świeckie Stanisław (ur. 9 sierpnia 1936 w Tarkawicy[1]) – polski dominikanin, teolog i tłumacz.

Do zakonu dominikańskiego wstąpił w 1951, profesję prostą złożył w 1952, profesję uroczystą w 1958, święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1960[1].

W 1960 otrzymał zakonny tytuł naukowy lektora świętej teologii, w 1963 ukończył teologiczne studia magisterskie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1965 był wykładowcą Kolegium Dominikanów w Krakowie, w 1969 obronił na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum) pracę doktorską Doctrina Card. Caroli Journet de ratione pertinendi ad Ecclesiam in luce Concilii Vaticani II examinata napisaną pod kierunkiem o. Benedicta Lemeera. W latach 1970-2006 ponownie był wykładowcą krakowskiego Kolegium Dominikanów, w latach 1973-1979 był regensem Kolegium. W 1974, 1983 i 1995 uczestniczył w zakonnych kapitułach generalnych[1]. W 2010 został honorowym członkiem Towarzystwa Teologów Dogmatyków[2]

Przetłumaczył na polski kilkadziesiąt książek, m.in. klasykę chrześcijańskiego życia duchowego (m.in Mistrza Eckharta i Tomasza à Kempis), a także trylogię o Jezusie Benedykta XVI. W 2006 otrzymał Nagrodę Feniksa za przekład prac Tomasza à Kempis O naśladowaniu Chrystusa, Pasja: Męka Chrystusa według czterech Ewangelii, Przez Maryję do Jezusa; "za pełen subtelności język oddający w pełni klimat „devotio moderna”, wydanych staraniem Wydawnictwa M"[3]. Przetłumaczony przez niego ósmy tom serii Opera omnia Benedykta XVI/Josepha Ratizngera Kościół - znak wśród narodów. Pisma eklezjologiczne i ekumeniczne otrzymał natomiast nagrodę Feniksa w kategorii książki naukowe w 2014 (nagrodzonym był wydawca tomu)