Frąś Ludwik ur. 16 VIII 1901 w Ujściu Solnym k. Bochni, zm. 12 IV 1953 w Krakowie, historyk, pisarz ascetyczny. Do zgromadzenia wstąpi! 1918; studia filoz.-teol. odbył 1922-27 w Tuchowie k. Tarnowa i t am 1926 przyjął święcenia kapł.; rozpoczęte 1928 studia hist, na UJ, uwieńczył 1932 d o k t o r a t e m ; do 1939 był prof, w małym seminarium w Toruniu, a w okresie okupacji prowadził w klasztorze wił. tajne nauczanie obejmujące kilkadziesiąt osób; 1942 został r e k t o r em działającego w rozproszeniu klasztoru w Wilnie, 1945 prof, małego seminarium w Krakowie; od 1946 pełnił obowiązki przełożonego klasztoru w Bardzie Śląskim, a od 1947 prowincjała; prowadził misje par., podczas których propagował kult Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Zajmował się historią wojskowości i z tego zakresu obok licznych artykułów w czasopismach pozostawił m.in. Obrona Zbaraża w roku 1649 (Kr 1932), Obrona Jasnej Córy w roku 1655 (Cz 1935) i Ksiądz Augustyn Kordecki (Wł 1938). Z zakresu literatury rei. napisał m.in. Nowenna do św. Gerarda Majella, patrona dobrej spowiedzi (Kr 1933, Wr 19482), Nauki majowe o obrazie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (Kr 1936), Straż honorowa Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (Kr 1936) i Matka Boska Częstochowska Królowa Polski (Cz 1939).