Malicki Tadeusz (10 X 1892 Piotrów = Petryłów k. Tarnopola - 4 XII 1943 Zakopane, poch. na nowym cment., w 1946 na starym). Malarz (uczeń Apolinarego Kotowicza) i grafik, fotografik, literat, działacz społeczny.

W 1923 osiadł w Zakopanem, gdzie był najpierw nauczycielem w szkole podst., potem inicjatorem i od 1925 dyrektorem Sanatorium Nauczycielskiego. Był wtedy wybitnym działaczem PTT, przez wiele lat prezesem Oddziału Zakop. PTT, w 1932-37 jednym z wiceprezesów ZG PTT, w 1934-39 prezesem TOPR. Brał udział w badaniu jaskiń tatrz. (ze Zwolińskimi). Jako malarz, grafik i fotografik zajmował się głównie tematyką tatrz. i podh., wyrabiał też ceramikę artyst., częściowo opartą na wzorach podhalańskich. W 1942-43 był znowu nauczycielem w Zakopanem.

Pisywał do czasopism, m.in. do "Wierchów", np. opowiadania myśl. (był łowczym Podhala) i o badaniu jaskiń tatrz. Osobno wydał tom opowiadań podh.-tatrz. Ludzie z gór (Wa.1939 i Kr.1959) oraz książeczkę dla młodzieży Dunajcowe wody (Wa.1939). Niektóre opowiadania M. przedrukowano w różnych czasopismach i w Gawędach Skalnego Podhala Włodzimierza Wnuka (1960 i dalsze wydania). Część twórczości lit. M. pozostała w rękopisach (tematyka podh. i tatrz.).

W 1958 w dawnym mieszkaniu M. w Zakopanem na Gładkiem (willa "Szumna") Muzeum Tatrzańskie zorganizowało Punkt Muzealny im. Tadeusza Malickiego z wystawą jego dzieł: malarstwo, grafika, ceramika, nie wydane utwory lit., ale po jakimś czasie na życzenie rodziny wystawę zlikwidowano. Spuścizna po M. znajduje się częściowo u rodziny, częściowo w muzeum w Nowym Sączu.