Tom II 1974r., 794str.

Tom III 1974r., 576str.

Uczestnikami Powstania byli nie tylko żołnierze, ale i cywile, którzy je wspomagali i ponieśli największe straty. Od niemowląt po starców zginęło około tys. osób. Ci, którzy przeżyli, zostali wygnani z Warszawy, wielu trafiło do obozów koncentracyjnych i na przymusowe roboty. Dotychczas zbyt mało akcentowało się drugą, uzupełniającą stronę Powstania; kto wie, czy nie ważniejszą, przy całym szacunku dla żołnierzy. Powstanie było nie tylko insurekcją zbrojną, przejściem do jawnej walki. Drugą stroną, dopełnieniem Powstania było ujawnienie polskiego państwa podziemnego - ujawnienie struktur administracyjnych i służb miejskich - uważa historyk Andrzej Krzysztof Kunert. Cywile gasili pożary, stawiali barykady, przenosili rannych i żywność, grzebali zabitych i zmarłych. W pierwszych dniach gen. "Bór" Komorowski meldował do Londynu o entuzjastycznym przyjęciu powstania przez mieszkańców. Zdaniem wielu historyków, dzięki poparciu cywilów powstanie mogło trwać o wiele dłużej niż planowano. Z czasem, gdy entuzjazm wygasł, powstańcy siłą wyciągali cywilów do budowy umocnień i akcji ratowniczych, a niektórzy dowódcy, w obawie o morale podkomendnych, próbowali izolować swoich żołnierzy od cywilów obarczających wojsko winą za swój los.