Włodzimierz Korsak urodził się 1 sierpnia 1886 roku w Anińsku w ówczesnej guberni Witebskiem (Białoruś) w rodzinie ziemiańskiej, której korzenie szlacheckie – zarówno ze strony matki, Emilii z domu Sułtan, jak i ojca Bronisława – sięgają XV wieku. Początkowo naukę pobierał od guwernerów w domu. Następnie kształcił się w Gimnazjum imienia Mikołaja I w Rydze, a później na Akademii Rolniczej w Taborze (Czechy). W okresie studiów intensywnie zwiedzał kraje Europy zachodniej. Po ich ukończeniu zarządzał majątkiem rodzinnym. W 1916 roku podjął szereg wypraw myśliwsko-przyrodniczych do Azji. Po zakończeniu I wojny światowej i konfiskacie dóbr w Anińsku przez władze radzieckie, osiadł w Warszawie, gdzie pracował jako rachmistrz w banku, kartograf i tłumacz w Wojskowym Instytucie Geograficznym. W latach 1923-1925 pracował w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych jako główny łowczy Rzeczpospolitej. Następnie doglądał dóbr Jarosława Potockiego na Polesiu, a od 1929 roku aż do wybuchu II wojny światowej był łownym na Wileńszczyźnie. Po wojnie osiadł w Gorzowie, gdzie do chwili przejścia na emeryturę w 1949 roku również pracował jako łowczy. Debiutował opowiadaniami, które w latach 1904-1907 drukowane były na łamach „Łowcy Polskiego”. W 1922 roku wydał swą pierwszą książkę „Rok Myśliwego”, która stała się popularnym podręcznikiem myślistwa. W okresie międzywojennym ukazało się jeszcze dziesięć jego książek o tematyce przyrodniczej i myśliwskiej, w tym „Na tropach przyrody”, która stała się lekturą szkolną. W 1929 roku został członkiem Związku Literatów Polskich. Po wojnie wznowień doczekały się „Leśne ognisko”, „Ku indyjskiej rubieży” i „Na tropach przyrody”. Ostatnią jego książką była „Las mi powiedział”, która ukazała się w 1969 roku. Wiele prac pozostało w maszynopisach. Książki swe sam ilustrował, początkowo tylko rysunkami, później także zdjęciami. Wystawy swych rysunków i akwareli miał między innymi w Wilnie, warszawskiej „Zachęcie”, Poznaniu i Lwowie. Był prekursorem ochrony przyrody w Polsce. W 1936 roku proponował utworzenie pierwszego parku narodowego w okolicy Wilna. W Gorzowie był założycielem i przez kilka lat przewodniczącym Oddziału Ligi Ochrony Przyrody. Odznaczony został najwyższym odznaczeniem myśliwskim „Złom”, a także Złotym Krzyżem Zasługi i krzyżem „Polonia Restituta”. Włodzimierz Korsak zmarł 23 września 1973 roku w Krakowskim Domu Spokojnej Starości. Dopiero po dziesięciu latach, zgodnie z jego wolą, prochy przeniesiono do Gorzowa.