Tom I - 1985 r., 587 s.
Tom II - 1984 r., 625 s.
Tom III - brak
Tom IV - 524 s., 1984 r.
Tom V - 503 s., 1984 r.
Tom VI - 566 s.
Tom VII - 579 s.
Tom VIII - 618 s., 1985 r.
Tom IX - 540 s., 1985 r.
Tom X - 545 s.,1985 r.
Tom XI - 540 s., 1985 r.
Tom XII - 521 s., 1985 r.
Tom XIII - 541 s.,1986 r.
Tom XIV - 526 s., 1986 r.
Tom XV - 545 s. 1986 r.
Tom XVI - 631 s., 1986 r.
Tom XVII - 606 s., 1986 r.
Tom XVIII - 450 s. 1984 r.
Tom XIX - brak
Tom XX - 556 s., 1986 r.
Tom XXI- 639s., 1986r.
Tom XXII - 570 s.
Tom XXIII - brak
Tom XXIV - 542 s., 1987 r.
Tom XXV - 607 s.
Tom XXVI - 546 s.
Tom XXVII - 595 s.
Tom XXVIII - 845 s., 1988 r.
Tom XXIX - 724 s., 1988 r.
Tom XXX - 510 s., 1988 r.
Tom XXXI - 631 s., 1987 r.
Tom XXXII - 550 s.,1987 r.
Tom XXXIII - 400 s., 1987 r.
Tom XXXIV - 547 s., 1987 r.
Tom XXXV - 573 s., 1988 r.
Tom XXXVI - 967 s., 1988 r.
Tom XXXVII - 702 s., 1988 r.
Tom XXXVIII - 553 s., 1988 r.
Tom XXXIX - 591 s., 1988 r.
Tom XXXX - 486 s.,1988 r.
Tom XXXXI - 667 s., 1988 r.
Tom XXXXII - 584 s., 1988 r.
Tom XXXXIII - 537 s., 1988 r.
Tom XXXXIV - 695 s., 1988 r.
Tom XXXXV - 709 s., 1988 r.
Tom XXXXVI - 645 s., 1989 r.
Tom XXXXVII - 456 s., 1989 r.
Tom XXXXVIII - 526 s., 1989 r.
Tom XXXXIX - 669 s., 1989 r.
Tom L - 599 s., 1989 r.
Tom LI - 545 s., 1989 r.
Tom LII - 525 s., 1989 r.
Tom LIII - 537 s., 1989 r.
Tom LIV - 838 s., 1989 r.
Tom LV - 575 s., 1989 r.
Włodzimierz Lenin, ros. Владимир Ленин, właśc. Władimir Iljicz Uljanow, ros. Владимир Ильич Ульянов (ur. 10 kwietnia?/22 kwietnia 1870 w Symbirsku, zm. 21 stycznia 1924 w Gorkach pod Moskwą) – rosyjski polityk socjaldemokratyczny i komunistyczny, organizator i przywódca rewolucji październikowej, a następnie pierwszy przywódca Rosji Radzieckiej. Współzałożyciel i lider partii bolszewickiej. Teoretyk ideologii komunizmu i twórca idei leninizmu. Urodził się w rodzinie urzędniczej w Symbirsku. Rewolucyjnie lewicowymi poglądami zainteresował się po egzekucji brata w 1887 roku. Za udział w protestach przeciwko carskiemu reżimowi relegowany z Uniwersytetu Kazańskiego. W kolejnych latach zainteresował się marksizmem, a po przenosinach do Petersburga stał się jednym z przywódców Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (SDPRR). Aresztowany za działalność wywrotową i skazany na trzy lata zesłania na Syberii. Po odbyciu kary wyemigrował do Europy Zachodniej. W 1903 roku stanął na czele frakcji bolszewickiej w SDPRR. W trakcie I wojny światowej prowadził działalność antywojenną. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu powrócił do Rosji, gdzie przeprowadził rewolucję październikową, wprowadzając dyktaturę partii bolszewickiej. Po zbrojnym przejęciu władzy utworzył rząd bolszewicki i zadecydował o rozpędzeniu siłą wybranego w demokratycznych wyborach w grudniu 1917 Zgromadzenia Ustawodawczego Rosji (konstytuanty Rosji). W nowym państwie rosyjskim utworzył system monopartyjny, w którym rządzącą partią była Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików). Jako przywódca wycofał Rosję z udziału w I wojnie światowej zawierając separatystyczny pokój z państwami centralnymi. Sprzeciw wobec narzuconych siłą rządów bolszewickich wywołał trwającą od 1917 do 1922 roku wojnę domową, z której jako przywódca bolszewików wyszedł zwycięsko. Inicjator Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu). W 1921 roku rozpoczął proces powojennej odbudowy kraju, inicjując Nową Polityką Ekonomiczną będącą mieszanym systemem gospodarczym określanym jako kapitalizm państwowy. W 1922 roku połączył większą część dawnych terenów Imperium Rosyjskiego, tworząc Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pozostaje jedną z najbardziej znaczących i wpływowych postaci historycznych XX wieku. Budzi wiele kontrowersji, przez zwolenników uważany jest za bojownika o prawa pracownicze i dobrobyt, natomiast krytycy widzą w nim dyktatora odpowiedzialnego za wybuch wojny domowej, wprowadzenie systemu totalitarnej monopartyjnej dyktatury, opartej o masowy terror Czeka i stworzony w 1918 system obozów koncentracyjnych dla przeciwników politycznych, przekształconych już po śmierci Lenina w system Gułagu. Lenin był rewolucyjnym marksistą. Jego teoria rewolucji mówiła o konieczności gwałtownego obalenia kapitalizmu przez rewolucję komunistyczną. Po rewolucji nastąpić miał etap dyktatury proletariatu zarządzanej przez partię awangardową. Poglądy te dały początek filozofii leninizmu. Po stadium dyktatury proletariatu miało zostać zbudowane bezpaństwowe i bezklasowe społeczeństwo komunistyczne. Na leninizm w znaczący sposób wpłynęły przedmarksistowskie nurty rosyjskiej myśli socjalistycznej w tym narodnictwo (choć on sam wyśmiewał marksistów, którzy przyjęli część poglądów od niemarksistowskich filozofów i socjologów współczesnych). Lenin uważał, że jego interpretacja marksizmu jest jedyną autentyczną. Był internacjonalistą i zapalonym zwolennikiem rewolucji światowej. Uważał że nacjonalizm i pojęcie granic jest przestarzałe i odwraca uwagę od pojęcia walki klasowej. Jego zdaniem w ramach rewolucji socjalistycznej procesem nieuniknionym było „łączenie narodów” i ustanowienie „Stanów Zjednoczonych Świata”. Był przeciwnikiem federalizmu, uważając, że lepsze od niego jest scentralizowane państwo unitarne. Pozostawał antyimperialistą i zwolennikiem poglądu zakładającego, że wszystkie narody zasługują na „prawo do samostanowienia”. Popierał przez to walki narodowyzwoleńcze (twierdząc nawet, że dopuszczalna jest próba oderwania się mniejszości narodowej od państwa socjalistycznego, które nie jest wolne od błędów lub niedociągnięć). Ostrej krytyce poddawał zjawisko antysemityzmu w Carstwie Rosyjskimi, twierdząc, że „To nie Żydzi są wrogami ludu pracującego. Wrogami pracowników są kapitaliści wszystkich krajów”. Uważał, że demokracja przedstawicielska jest iluzją prawdziwej demokracji i służy utrzymaniu dyktatury burżuazyjnej. Jako przykład dyktatury burżuazyjnej podawał Stany Zjednoczone Ameryki. Jego zdaniem obie partie dwupartyjnego systemu USA były prowadzone przez „sprytnych miliarderów”.
