Wspomnienia Michała Tadeusza Brzęk-Osińskiego (1892–1983), wybitnego piłsudczyka, żołnierza 1 kompanii kadrowej, później 1 pułku ułanów Władysława Beliny-Prażmowskiego, za bohaterstwo w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. odznaczonego Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy. W II RP m.in. posła na Sejm (1930–1938) z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, działacza Związku Legionistów, bliskiego współpracownika płk. Walerego Sławka – najbardziej zaufanego człowieka Komendanta. Wiele śladów swej aktywności Brzęk-Osiński pozostawił w rodzinnym Radomiu, m.in. czynnie współuczestniczył w budowie pomnika Czynu Legionowego, zorganizował w 1930 r. IX Zjazd Legionistów z udziałem Józefa Piłsudskiego. We wrześniu 1939 r. sformował oddział kolarzy, z którym dołączył do Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej płk. Stefana Roweckiego. Wzięty do niewoli, do końca wojny przebywał w Oflagu Woldenberg. Przez stronice barwnych wspomnień przewijają się wspaniali ułani, ich sławni dowódcy, piękne kobiety. Słychać brzęk szabel, rżenie koni, pachnie orzechówka – nieodłączny atrybut prawdziwych ułanów…