Kryzys gospodarczy i społeczny na świecie

Fidel Alejandro Castro Ruz (Speaker Icon.svg audio) (ur. 13 sierpnia 1926 w Biránie) – kubański polityk i prawnik, od 1 stycznia 1959 do 24 lutego 2008 przewodniczący Rady Państwa i premier Republiki Kuby, pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Kuby i przywódca rewolucji kubańskiej (El Máximo Lider). Z racji przewodzenia Armii Powstańczej w latach 1956-1959 popularnie nazywany El Comandante. Na arenie międzynarodowej był sekretarzem generalnym Ruchu Państw Niezaangażowanych w latach 1979-83 i 2006-2008. Urodził się jako nieślubny syn zamożnego rolnika. Lewicowe i antyimperialistyczne poglądy przyjął w trakcie studiów prawniczych na Uniwersytecie w Hawanie. Po wzięciu udziału w rebelii przeciwko prawicowym reżimom Dominikany i Kolumbii, planował obalenie junty wojskowej kubańskiego prezydenta Fulgencio Batisty. Zorganizował nieudany atak na koszary w Moncadzie w 1953 roku. Po roku więzienia udał się do Meksyku gdzie wraz z bratem Raúlem i Che Guevarą utworzył organizację rewolucyjną zwaną jako Ruch 26 Lipca. Po powrocie do ojczyzny stanął na czele walki partyzanckiej przeciwko reżimowi. W 1959 roku obalił prezydenta i utworzył rząd rewolucyjny. Zaniepokojone jego reformami Stany Zjednoczone próbowały usunąć go z rządu poprzez zabójstwo, blokadę gospodarczą, wspieranie kontrrewolucji i zorganizowaną w 1961 roku inwazję w Zatoce Świń. Castro przeciwdziałając tym zagrożeniom zawarł sojusz ze Związkiem Radzieckim i pozwolił na rozmieszczenie na wyspie broni atomowej co doprowadziło w 1962 roku do kryzysu kubańskiego.