Pierwsza część satyr Ignacego Krasickiego ukazała się anonimowo w 1779 roku w tomie pt. "Satyry". Zawierał on dwanaście satyr poprzedzonych wierszem "Do króla". Druga część, zawierająca dziewięć satyr, ukazała się w 1784 roku w tomie "Wiersze XBW". W satyrach Ignacy Krasicki ośmieszał wady społeczeństwa polskiego: pijaństwo, zacofanie, ciemnotę szlachty, skłonność do hazardu, brak krytycyzmu. Do króla Utwór "Do króla" jest tzw. satyrą dedykacyjną, skierowaną do Stanisława Augusta Poniatowskiego. Podmiot liryczny stawia królowi kilka zarzutów: pochodzenie - Poniatowski był szlachcicem, nie pochodził z królewskiego rodu; młody wiek - w chwili elekcji Stanisław August miał trzydzieści dwa lata, zbyt łagodnie sprawował swoje rządy oraz popierał działalność kulturalną i dbał o artystów. Takie same zarzuty stawiali królowi magnaci i szlachta, która sprzeciwiała się proponowanym przez niego reformom. Opisane zarzuty są absurdalne, przedstawiają tak naprawdę zalety władcy. Satyra "Do króla" jest wyrazem poparcia dla zmian, jakie przeprowadzał Stanisław August, oraz pochwałą jego zalet. Utwór jest też satyrą na sarmacką szlachtę. Świat zepsuty W tej satyrze Ignacy Krasicki porównuje czasy mu współczesne z latami minionymi. Zwraca uwagę, że w Rzeczpospolitej dzieje się coraz gorzej. Podmiot liryczny wymienia wiele wad, które dotyczą świata współczesnego autorowi. Są to: anarchia, upadek wartości, nadmierna wolność obyczajów, bezbożność, demoralizacja, brak zasad moralnych. Wartości, którymi kierowali się przodkowie, przestały być ważne. Brak poszanowania tradycji sprawia, że kraj chyli się ku upadkowi. Ignacy Krasicki uważa, że należy powrócić do podstawowych cnót zawartych w Dekalogu, aby naród mógł się moralnie odrodzić. Pijaństwo W satyrze "Pijaństwo" autor krytykuje narodową wadę Polaków - alkoholizm. Utwór ma formę dialogu. Rozmowę prowadzą pijak i zwolennik trzeźwości. Pijak opowiada o biesiadach zakrapianych alkoholem, fatalnych skutkach, jakie miały one dla jego zdrowia. Zwolennik trzeźwości wychwala życie bez alkoholu. Na zakończenie utworu mężczyźni się żegnają, a pijak idzie napić się wódki. Ignacy Krasicki opisuje również cechy Polaków, którzy spożywając alkohol: chętnie rozmawiają o polityce, cechuje ich brawura, wywołują awantury pod byle pretekstem. Żona modna Tytułowa ,,żona modna" została ukazana w bajce jako bezwzględna, egoistyczna kobieta. Pragnie urządzić sobie wygodne życie kosztem swego męża Piotra. Ignacy Krasicki posłużył się w bajce hiperbolą - wyolbrzymił samolubstwo szlachcianki. Utwór ten krytykuje bezmyślne naśladowanie obcej mody oraz zawieranie małżeństw z pobudek materialnych. Satyry Krasickiego z pięknymi ilustracjami Jana Marcina Szancera. Zawiera satyry: 1. Do króla. 2. Świat zepsuty. 3. Złość ukryta i jawna. 4. Marnotrawstwo. 5. Pijaństwo. 6. Przestroga młodemu. 7. Żona modna. 8. Życie dworskie. 9. Pan niewart sługi. 10. Pochwała głupstwa. 11. Klatki.