Wojciech Horacy Kossak herbu Kos (ur. 31 grudnia 1856 w Paryżu, zm. 29 lipca 1942 w Krakowie) – polski malarz, przedstawiciel nurtu malarstwa o tematyce historycznej i batalistycznej. Autor wielu obrazów przedstawiających wydarzenia z okresu wojen napoleońskich i powstania listopadowego, scenki rodzajowe, portrety i konie. Wraz z Janem Styką współautor Bitwy pod Racławicami. Syn Juliusza Kossaka, ojciec Jerzego Kossaka, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec. Urodził się w noc sylwestrową 1856/57 tuż przed północą (jego brat bliźniak Tadeusz Kossak ma wystawiony akt urodzenia już na dzień 1 stycznia 1857) w Paryżu, dokąd wyjechali jego rodzice wkrótce po ślubie. Drugie imię otrzymał po swoim ojcu chrzestnym francuskim malarzu Horacym Vernecie. Naukę zaczął pobierać już po powrocie rodziny do Polski w gimnazjum na placu Trzech Krzyży w Warszawie. Ukończył cztery klasy gimnazjum niższego i dwie wyższego (lata 1863–1869). Po przeprowadzce do Krakowa uczęszczał do Gimnazjum św. Anny i równocześnie u ojca – genialnego samouka – uczył się malarstwa. W latach 1871–1873 studiował w Szkole Rysunku i Malarstwa (późniejsza Szkoła Sztuk Pięknych) pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza, a potem, od X 1873 do roku 1875 w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, u profesorów Aleksandra Strähubera i Aleksandra Wagnera (Antikenklasse). Od jesieni 1876 odbywał – jako jednoroczny ochotnik – służbę wojskową, zakończoną egzaminem oficerskim, w c. i k. 1 Pułku Ułanów w Krakowie. W roku 1877młody malarz wyjechał na dalsze studia, tym razem do Paryża, do szkoły Bonnata i Cabanela. W Paryżu nie wiodło mu się dobrze. Pisał do rodziców, że chciałby pojechać do Wiednia, gdzie jako peintre militaire i portrecista daleko prędzej sobie sytuację zrobić.