Korta Wacław (red.) - Świdnica. Zarys monografii miasta

Spis treści: 1. Środowisko geograficzne miasta Świdnicy i jego regionu. 2. Świdnica i okolice w pradziejach i wczesnym średniowieczu. 3. W średniowieczu - od początków miasta do 1526 r. 4. Od przejścia pod panowanie Habsburgów do wojen napoleońskich. 5. Świdnica w latach 1807 - 1918. 6. Świdnica w latach 1918 - 1945. 7. Sztuka Świdnicy. 8. Pierwsze dziesięciolecie 1945 - 1955. 9. Miasto i jego mieszkańcy w latach 1956 - 1980. 10. Kierunki i charakter przemian. Świdnica (łac. Svidnica, niem. Schweidnitz, czes. Svídnice) – miasto w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu świdnickiego. Miasto leży historycznie na Dolnym Śląsku, na Przedgórzu Sudeckim, nad rzeką Bystrzycą. Od 2004 r. siedziba diecezji świdnickiej. Od 2015 w Świdnicy rezyduje Biskup Diecezji Wrocławskiej Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego w RP. Świdnica wchodzi w skład Aglomeracji Wałbrzyskiej. Osada wspominana już w 1243 r., po raz pierwszy wzmiankowana jako miasto już 3 września 1267 r. Niegdyś stolica księstwa świdnicko-jaworskiego. Obecnie ośrodek przemysłowy (rozwinięty przemysł motoryzacyjny, elektrotechniczny, maszynowy oraz spożywczy), z jedynym w Polsce Muzeum Dawnego Kupiectwa oraz instytucjami kultury i oświaty, Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Według danych z 2010 r. Świdnica była siódmym co do wielkości miastem województwa. Według danych z 31 grudnia 2011 r. miasto miało 60 213 mieszkańców. Najnowsze dane (2014): liczba mieszkańców wynosi 59 002. ! Uwagi: Obwoluta lekko zarysowana i zabrudzona. Brzegi stron nieznacznie zakurzone i zabrudzone.