Konwencja berneńska a polskie prawo autorski

Konwencja Berneńska wprowadziła trzy fundamentalne zasady. I : Konwencja zakłada wzajemne respektowanie praw autorskich. Przykładowo wiersz napisany w Boliwii przez Boliwijczyka podlega takiej samej ochronie jak wiersz napisany przez obywatela Ghany w Ghanie. II : Drugą zasadą jest „zasada asymilacji”. Zakłada ona, że ​każde państwo musi zapewnić taką samą ochronę prawnoautorską dla krajowych, jak i zagranicznych utworów. Odnosi się to także do sytuacji, gdy zagraniczne utwory nie są chronione na gruncie prawa autorskiego w kraju jego pochodzenia. Przykładowo wiersz napisany przez Boliwijczyka nie jest objęty ochroną w prawie Boliwii, ale może być objęty ochroną w Ghanie, gdy spełnia wymagania, od której zależy udzielenie ochrony prawnej przewidzianej w prawie Ghany. III : Trzecia zasada zakłada pewien "automatyzm” w uzyskaniu ochrony. Państwa konwencyjne zobowiązały się nie wymagać od twórców pochodzących spoza państw sygnatariuszy, spełnienia dodatkowych wymogów formalnych w celu uzyskania ochrony prawno autorskiej (wymogi formalne mogą być przewidziane dla twórców - obywateli danego państwa, ale zazwyczaj one nie występują). Reguła ta ta może zostać zilustrowana w następujący sposób:Twórca powieści, który jest obywatelem Boliwii nie ma obowiązku rejestrowania czy spełnienia innych wymogów formalnych, w celu uzyskania ochrony w Ghanie, Indiach, Polsce czy innym państwie sygnatariuszu Konwencji Berneńskiej. Jego/jej powieść jest objęta automatyczną ochroną od momentu ustalenia utworu.