Marian Leczyk (ur. 27 marca 1926 w Poznaniu) − polski historyk, pułkownik, profesor nauk humanistycznych.

W latach 1953-1955 studiował historię na Uniwersytecie Poznańskim, w latach 1955-1957 na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1958-1990 pracownik Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie: asystent, adiunkt (1955-1968), docent (1968-1979), profesor (od 1979). Pracę doktorską obronił w 1963, habilitował się w 1973, profesorem nadzwyczajnym został w 1979, profesorem zwyczajnym w 1985. Kierownik Katedry Historii Polski w Wojskowej Akademii Politycznej w okresie 1970-1981, dziekan Wydziału Nauk Politycznych 1981-1990. Kierownik Zakładu Historii Stosunków Polsko-Radzieckich w Instytucie Krajów Socjalistycznych Polskiej Akademii Nauk (1974-1981). Członek komitetów redakcyjnych Wojskowego Przeglądu Historycznego (od 1983 r.), Z Pola Walki (1983-1989), Dzieje Najnowsze, członek Komitetu Nauk Historycznych PAN (członek Prezydium Komitetu od 1984 r.), członek Komisji Polsko-Radzieckiej ds. Współpracy w Dziedzinie Nauk Społecznych PAN i Akademii Nauk ZSRR, członek Międzyresortowej Komisji Oceny Badań Podstawowych w Dziedzinie Nauk Humanistycznych (członek Prezydium Komisji od 1984 r.), wiceprzewodniczący Rady Archiwalnej (od 1982 r.).