Problematyka Komentarza Jana z Dąbrówki do Kroniki mistrza Wincentego jest niesłychanie istotna. Dzieło to, praktycznie do lat sześćdziesiątych ubiegłego stulecia, było nieznane szerszemu gronu badaczy i powszechnie lekceważone przez historyków. Od czasu ukazania się przełomowej monografii M. Zwiercana (1969), charakteryzującej we właściwym świetle kulturowym dzieło Dąbrówki, sytuacja ta zaczęła ulegać zmianie. Dopiero jednak w ostatnich latach (2008) ukazała się edycja krytyczna Komentarza, która otworzyła drogę do pogłębionych studiów. Wśród pierwszych z nich znajduje się niniejszy tom. Składa się nań seria artykułów monograficznych poświęconych pierwszemu akademickiemu podręcznikowi historii Polski, którym w istocie jest Komentarz, powstałemu jeszcze u schyłku średniowiecza, a funkcjonującemu w kulturze polskiej po czasy oświecenia. Grono autorów wywodzi się z najważniejszych ośrodków naukowych w kraju i jest reprezentatywne dla grupy badaczy, zajmujących się tematyką historiografii średniowiecznej. Całość tomu, podzielona na trzy części, obejmuje trzy pola naukowe, wokół których skupiają się zainteresowania poszczególnych autorów: historiografia (M. Zwiercan. W. Drelicharz, E. Skibiński, P. Węcowski, P. Dymmel), warsztat komentatorski (J. Kujawiński, M. Mejor, M. Olszewski, K. Chmielewska, D. Gacka), wkład naukowy (W. Wojtowicz, L. Tapolcai, L. Słupecki, A. Krawiec, R. Grzesik). Zarówno wspomniane pola badawcze, jak i autorzy reprezentują szeroki wachlarz dziedzin mediewistycznych: historię, filologię, historię filozofii, historię geografii i antropologię, co sprawia, że książka ma charakter interdyscyplinarny. Poza tym autorzy nie tylko przedstawiają wyniki analitycznych dociekań nad samym dziełem, lecz także uzupełniają zasadnicze braki lub prostują pokutujące od lat błędy i zaniedbania dotyczące samej postaci autora i jego twórczości, obecne nawet w poważnych publikacjach.