Honor de Balzac urodził się w roku 20 maja 1799 w Tours (zachodnia Francja). Jego rodzice Bernard Franois Balzac i Anne-Charlotte-Laure Sallambier (później Balzac) byli przedstawicielami francuskiej klasy średniej. Ojciec Honoriusza, prawnik, musiał wyemigrować z Tours do Paryża po rewolucji francuskiej, z powodu swoich rojalistycznych poglądów. Rodzina powróciła do stolicy Francji w roku 1814. Rodzice otaczali Honoriusza bardzo troskliwą opieką. Młody Balzac był bardzo pilnym uczniem, potem też studiował prawo na paryskiej Sorbonie pracując równocześnie w biurach prawniczych. Kiedy Honoriusz miał 20 lat po raz kolejny zaszła konieczność opuszczenia Paryża przez rodzinę. Tym razem miejscem emigracji okazała się mała miejscowość Villeparisis. Tam Honoriusz obwieścił swoim rodzicom, że pragnie być pisarzem, powrócił do stolicy i zamieszkał w nędznym pokoju przy ulicy 9 rue Lediguires. Pierwsze próby pisarskie młodego twórcy nie spotkały się z aplauzem. W 1822 roku napisał on kilka nowel ukrywając się pod różnymi pseudonimami, jednak wydarzenie to nie wzbudziło większego zainteresowania. Balzac ciągle jednak wierzył, że najprostszą drogą do odniesienia sukcesu jest pisanie i życzenia rodziny, aby Honoriusz porzucił to dziwaczne wg najbliższych zajęcie nie spełniły się.