Wyjątkowy album wyjątkowego twórcy. Dziś Manara to już dziadek, który za sprawą erotycznego dorobku może kojarzyć się z pykającym fajkę satyrem, ale gdy wymyślał Giuseppe Bergmana, swe komiksowe alter ego, miał pełne prawo uczynić zeń młodego gniewnego. A na dodatek też zbuntowanego przeciwko społecznemu porządkowi i schematom, w jakie wpada każdy, gdy dorasta. Dlatego, w poszukiwaniu czegoś autentycznego oraz odmiennego, Bergman wybiera się w podróż, o której przebiegu może w dużej mierze sam decydować (co gwarantuje stosowny kontrakt). Tak rozpoczyna się ciąg wypadków, który co kilka stron skręca w zupełnie nieprzewidywalną stronę. Polecam zobaczyć, dokąd prowadzi ostatecznie, przy okazji podziwiając rysunki Milo Manary, które zachwycają realizmem oraz postaciami kobiecymi. Czy to ubrane, czy rozebrane (i np. gwałcone) są tak magnetyczne, że nie sposób oderwać wzroku...