Teczka z 12 karykaturami:

Karykatura 1 Zwyciężymy!

Karykatura 2 Sen o potędze 1941r.

Karykatura 3 A teraz płacić...

Karykatura 4 Germania furiosa

Karykatura 5 Dziś Niemcy, jutro cały świat

Karykatura 6 Trzech bogów germańskich

Karykatura 7 Niemcy nie skapitulują nigdy

Karykatura 8 Niemcy, przede wszystkim Niemcy

Karykatura 9 Ostatni Mohikanie

Karykatura 10 Niewinniątko

Karykatura 11 Nazywam się Meier, jeśli jedna brytyjska bomba spadnie na Berlin

Karykatura 12 Głos jego pana

Stanisław Toegel po stłumieniu powstania warszawskiego został deportowany na roboty przymusowe do Getyngi, gdzie potajemnie rysował karykatury nazistów. Uwolniony przez wojska brytyjskie trafił w 1945 roku do obozu dla tzw. Displaced Persons (dipisów) w Osnabrücku. Tam ukończył, znane do dziś na całym świecie, dwa cykle karykatur rządów Hitlera: „Hitleriada furiosa“ oraz „Hitleriada macabra“, wydane w roku 1946 przez wydawnictwo Antoniego Markiewicza w miejscowości Celle. Książeczka dla dzieci, którą współtworzył, ukazała się w roku 1947 nakładem wydawnictwa Tadeusza Starczewskiego Strażnica, które także miało swoją siedzibę w Celle. Zapewne obydwaj wydawcy należeli również do grona polskich dipisów. Ilustracje Toegla, już przed wojną pracującego jako karykaturzysta we Lwowie, to niezwykłe dokumenty z okresu tuż po zakończeniu drugiej wojny światowej.

Stanisław Toegel urodził się 20 sierpnia 1905 roku w Jaworowie, leżącym 50 kilometrów na zachód od stolicy obwodu Lwowa. Studiował prawo na uniwersytecie we Lwowie i już w trakcie studiów zyskał popularność jako karykaturzysta. Bogusław Bakuła, literaturoznawca w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu pisze, że Toegel był stałym bywalcem lwowskiej knajpy Pod Gwiazdką, w której spotykała się „lewicowa“ młodzież polska, ukraińska i żydowska, „mniej więcej zgodnie zwalczająca lwowskie artystyczne autorytety“. Knajpę odwiedzali także „polscy intelektualiści, jak Karol Kuryluk czy Stanisław Piętak z kręgu gazety lwowskiej Sygnały i ukraińscy literaci o lewicowej orientacji, jak Jaroslav Halan i Stepan Tudor. Ale były też sygnały, mówiące, że w tej knajpie bywali działacze zdelegalizowanej Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, a nawet może i członkowie organizacji bojowych.“ Toegel, jak pisze Bakuła, rysował tu „świetne karykatury bywalców knajpy, która pękała w szwach, ponieważ kredyt u gospodarza był stosunkowo wysoki.“