Trzy tomy w jednej książce; 
Tom I. Historya starożytna - 1917 r., 243 str.

Tom II. Historya wieków średnich - 1916 r., 196 str. 

Tom III. Historya nowożytna - 1916 r., 301 str. 

Wincenty Zakrzewski, właściwie Wincenty Walenty Ignacy Zakrzewski herbu Pomian (ur. 11 lipca 1844 w Strzemesznie i ochrzczony w Dobrzykowie k. Płocka, zm. 12 kwietnia 1918 w Krakowie) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Syn Błażeja Walentego Zakrzewskiego (1784-1857), właściciela Strzemeszna, i Marii Piaszczyńskiej. Studia zaczął w Petersburgu (1861-62), potem studiował we Wrocławiu i Heidelbergu. Na wieść o wybuchu powstania styczniowego powrócił do kraju i uczestniczył w walkach partyzanckich. Po upadku powstania, powrócił na studia w Heidelbergu, Jenie i Berlinie. Edukację zakończył doktoratem w Lipsku, poświęconym Władysławowi III (1867). W 1870 nostryfikował dyplom we Lwowie, gdzie wykładał jako privatdozent. W 1872 został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a od 1881 członkiem Akademii Umiejętności. W kadencji 1890/1891 pełnił godność rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, był też członkiem komisji szkolnej Sejmu krajowego; w 1908 odszedł na emeryturę.