Część I: 215 s. Część II: 504 s., "Legendarne, można powiedzieć pomnikowe dzieło, owoc tytanicznej pracy Władysława Nekrasza – komendanta wołyńskiej chorągwi ZHP –ukazuje nam ogrom poświęcenia, odwagi i miłości do Ojczyzny, jaką przejawili polscy harcerze w latach walko o niepodległość i granice Rzeczypospolitej w latach 1914-1921. Książkę wydał Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej. Warto przy tym wiedzieć, że jest to pierwsze jej wznowienie po 80 –ciu z górą latach. W okresie PRL książka była zakazana i tylko nieliczni mieli to szczęście by ja przeczytać. Ja sam, z ogromnym wzruszeniem, trzymam ją w ręku po raz pierwszy. Książka ta była dla pokolenia Kolumbów tym czym dla nas są „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Kolumbowie, jak pokazała historia, potrafili godnie zastąpić swych poprzedników. Wychowywano ich w atmosferze szacunku i podziwu dla tych co nie szczędzili swej krwi i życia dla Polski i o których jest właśnie jest ta książka". Władysław Nekrasz: Był synem Jakuba (dzierżawcy majątku Krasnolisy) i Albiny z Dawidowskich. Uczęszczał do gimnazjum realnego w Kamieńcu Podolskim, które ukończył w 1910. Dwa lata później rozpoczął studia rolnicze na Politechnice Kijowskiej. Działał aktywnie w ruchu akademickim, był m.in. członkiem organizacji "Polonia", a wraz z Józefem Dybowskim powołał do życia zastęp skautowy "Kruki" (1912) oraz skautowy zastęp żeński (1913). Należał także do Związku Walki Czynnej. W 1914, kiedy z poparciem kijowskiego koła Związku Młodzieży Polskiej "Zet" powstała w Kijowie Miejscowa Komenda Skautowa, Nekrasz został zastępcą komendanta (Stefana Radomskiego). Latem 1914 brał udział w kursie instruktorskim w Skolem. Po zmianach strukturalnych w listopadzie 1914 został zastępcą naczelnika Związkowej Komendy Skautowej na Rusi, następnie naczelnikiem. Od 1916 był komendantem hufca kijowskiego Naczelnictwa Harcerstwa na Rusi i w Rosji. W 1917 i 1918 organizował kursy instruktorskie pod Kijowem, na których uczył przede wszystkim pionierki. W 1917 wstąpił do wojskowej szkoły artylerii w Kijowie, gdzie założył i przewodniczył organizacji "Junkrów Polaków". Na początku 1918 razem z innymi członkami tej organizacji zgłosił się do I Polskiego Korpusu w Bobrujsku. Po rozwiązaniu korpusu w maju 1918 rozpoczął przerwane studia na Akademii Rolniczej w Dublanach.