Leon Tadeusz Błaszczyk (ur. 30 marca 1923 w Warszawie, zm. 27 grudnia 2016) – polski filolog klasyczny, muzykolog oraz historyk sztuki i kultury. Studiował filologię klasyczną na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, a następnie od 1945 na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent filologii klasycznej UŁ (1946). Tam też studiował muzykologię pod kierunkiem Alicji Simmon. Od 1945 asystent w Katedrze Filologii Klasycznej UŁ. w latach 1947-1953 pracował w Bibliotece UŁ. Doktorat z zakresu Filologii Klasycznej obronił na Uniwersytecie Warszawskim w 1950 roku. Od 1953 pracownik Instytutu Historii UŁ, zastępca profesora - 1953, docent - 1956. Od 1965 kierownik Katedry Historii Kultury na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. W okresie 1964–1966 dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1967-1968 dyrektor Instytutu Historii Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1967-1968 wykładał historię polskiej kultury muzycznej XIX wieku w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Usunięty ze stanowisk oraz z PZPR w wyniku wydarzeń marcowych. Od 1968 do 1990 roku przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. Wykładowca Wydziału Języków i Literatur Słowiańskich New York University. Współpracownik "The Polish Review". W 1989 powrócił do Polski. Profesor od 1990 roku, wykładał na Uniwersytecie Warszawskim oraz w Wyższej Szkole Humanistycznej im. A. Gieysztora w Pułtusku.