Wpierwszej połowie XVII wieku Chanat Krymski był jednym znajsilniejszych państw wEuropie Środkowo-Wschodniej. Był on częścią rozległego świata muzułmańskiego, który rozciągał się od Maroka po Indonezję istanowił jednolitą przestrzeń kulturową. Państwo Girejów obejmowało Półwysep Krymski (zwyjątkiem Wybrzeża Południowego iKerczu, rządzonych przez turecką administrację ejaletu Kaffy) oraz stepy od Dniepru po Kubań włącznie.

Chanowie krymscy uważali ziemie czerkieskie na Północnym Kaukazie za część swojego imperium. Pas ziem nadbrzeżnych od Dunaju do Dniepru wchodził wskład państwa osmańskiego, ale ludność tatarska tych terenów była podwójnie podporządkowana sułtanowi-chanowi. Jały agasi (aga nadbrzeża) był namiestnikiem chana nad Tatarami budziackimi, największej społeczności tatarskiej wregionie Morza Czarnego poza Krymem iKubaniem.

Kierowanie państwem idowództwo nad armią były synonimami. Głową państwa był chan, który był również naczelnym dowódcą. Jego zastępca inastępca nosił tytuł kałgi (kałga-sułtan). Drugi następca chana nosił tytuł nureddina (nureddin-sułtan). Pod nieobecność chana to właśnie oni mieli dowodzić armią. Pod jego dowództwem dowodzili odpowiednio prawą ilewą flanką. Inni członkowie rodziny Girejów (sułtani) byli również dowódcami wojskowymi. Bejowie (begowie), wyższa szlachta chanatu, łączyli funkcje dowódców izarządców. Przedstawiciele głównych rodów chanatu Szirinów, Mansurów, Barynów, Argynów, Sedżeutów iJaszławów brali udział wrządzeniu krajem razem zGirejami...