"Druga płeć" to traktat o sytuacji kobiety. Beauvoir swoje opus magnum - poświęca interpretacjom faktów i mitów narosłych wokół kobiecości. Bada kształtowanie się kobiety w kobiecie, żeńskość i dialogi płci. Dowodzi, iż świat został fałszywie zbudowany na prawach mężczyzn, a męski punkt widzenia funkcjonuje wciąż jako dominujący. Posługując się bogatym materiałem erudycyjnym, demaskuje uprzedzenia, usprawiedliwienia i ostatecznie wiedzie ku wyzwoleniu. Książka jest gruntowną analizą kobiecości, jednym z fundamentów dyskursu feministycznego. Znaczenie tego dzieła uznano za bezsporne zarówno w dziejach filozofii, jak literatury. Wiele zaczerpniętych z niego sformułowań stało się własnością powszechną, jak np. samo określenie tytułowe czy też dziś już rodzaj aforyzmu nikt nie rodzi się kobietą, lecz się nią staje. Czyta się świetnie ten feminizm wielkiej opowieści, którą prowadzi wytrawna i sławna pisarka. Jestem kobietą, oświadcza na wstępie Simone de Beauvoir i wyciąga wnioski z tego, co oznacza dla człowieka, że jest istotą rodzaju żeńskiego, a ponadto, że bardziej niż komukolwiek, zależy mu na tym, by o tym wiedzieć. Egzystencjalizm pojęła Beauvoir oryginalnie jako metodę i etykę myślenia, która pozwoliła jej ukazać najważniejsze z jej punktu widzenia zjawisko- uznania we wszystkich kulturach kobiety za uprzedmiotowioną Inną. Opisanie jej przedmiotowego traktowania umożliwiło odsłonięcie powtarzającego się stale i w różnych wymiarach dramatu opresji i wykluczenia kobiet w kulturze. Świetne, historyczne i literackie analizy stały się podstawą zasadnej krytyki kultury patriarchalnej oraz radykalnego przekreślenia mitu Wiecznej Kobiecości - te partie należą do najbardziej efektownych. Simone de Beauvoir uprawiała filozofię świadomości. Najwyższą w niej wartością jest wolność. Dążyła do niej w życiu i osiągnęła ją, wbrew wszystkim mającym obowiązywać kobietę zakazom, wyniesionym jeszcze z rodzinnego, mieszczańskiego domu.