Bagnet Niemiecki wz. 1971 / 84

Bagnet – broń biała kłująca lub kłująco-sieczna mocowana u wylotu lufy karabinu, karabinka lub pistoletu maszynowego. Stanowi on jego przedłużenie umożliwiające użycie tych rodzajów broni strzeleckiej do walki wręcz.

Nazwa wywodzi się od nazwy francuskiego miasta Bayonne znanego niegdyś z wytwarzania najlepszych bagnetów w Europie. Pierwsze bagnety - szpuntowe, wprowadzone do użytku w połowie XVII wieku - były zwykłymi ostrzami obsadzanymi we wnętrzu lufy muszkietu. Stosowane były nie tylko w czasie wojen, ale także podczas polowań, np. na dziki. Powtórne naładowanie muszkietu zabierało dużo czasu i mimo wypracowania technik kontrmarszu, po oddaniu strzału żołnierze byli niemal bezbronni, w szczególności wobec ataku szybkiej jazdy wyposażonej w długie kopie, wobec których krótka broń boczna była nieskuteczna. Muszkieterzy wymagali więc ochrony pikinierów, uzbrojonych w długie piki, którymi zasłaniali się przed szarżą kawalerii. Podczas walki ogniowej pikinierzy byli jednak nieużyteczni. Wyposażenie muszkieterów w bagnety dawało im dodatkową broń osobistą - przekształcając muszkiet w rodzaj włóczni, użytecznej tak podczas polowania w celu dobicia rannego zwierzęcia, jak w czasie bitwy do walki wręcz. W późniejszych rozwiązaniach technicznych zmieniono mocowanie bagnetów: bagnet tulejowy nie był już - tak jak szpuntowy - mocowany we wnętrzu otworu lufy, tylko nasadzany na zewnątrz, a ostrze bagnetu było odsunięte poza oś lufy i nie kolidowało z trajektorią pocisku. Dzięki temu możliwe stało się strzelanie także wówczas, kiedy bagnet był już założony na broń. Wobec rezygnacji z kopii i lanc przez większość zachodnich oddziałów kawalerii w XVIII w., najeżone bagnetami (i wciąż prowadzące ogień) czworoboki piechoty były formacją niemal nie do pokonania przez jazdę, o ile utrzymały dyscyplinę. W czasie wojen napoleońskich było tylko kilka przykładów rozbicia uformowanego czworoboku piechoty. W połowie XIX wieku używane były bagnety długości nawet ponad pół metra, którymi walczyć można było nie tylko po obsadzeniu na lufie broni strzeleckiej, ale podobnie jak szablą lub pałaszem.