Dysertacja jest biografią arcybiskupa gnieźnieńskiego Henryka Kietlicza (1199-1219). Celem było zarówno odtworzenie działań metropolity, jak i pokazanie historii Kościoła polskiego w okresie reform w początku XIII wieku. Praca składa się z 5 rozdziałów. W rozdziale I zawarto analizę tendencji reformatorskich w Kościele powszechnym od XI do XIII wieku oraz nakreślono "sytuację wyjściową" Kościoła polskiego przed reformami Henryka Kietlicza. W rozdziale II przedstawiono pochodzenie rodu metropolity, okoliczności jego odbioru na arcybiskupa oraz pierwszy okres jego rządów (1199-1205). Rozdział III opisuje działania Kietlicza od wybuchu tzw. "pierwszego sporu kościelno-politycznego" do Soboru Laterańskiego IV (1206-1215). W rozdziale IV zrekonstruowano polską krucjatę w Prusach i próbowano ocenić udział arcybiskupa w genezie i przebiegu misji, aż do momentu utraty tytułu legata pruskiego.