Ludwik Hass (ur. 18 listopada 1918 w Stanisławowie, zm. 8 kwietnia 2008 w Warszawie) – polski historyk, znawca masonerii, marksista-trockista. Urodził się w Stanisławowie. Od 1936 roku do wybuchu wojny studiował historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie był uczniem Franciszka Bujaka oraz Romana Rosdolskiego. Od 1936 roku członek Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, z którego został usunięty za trockizm. Jako członek trockistowskiej organizacji "bolszewików-leninistów", został w 1939 roku aresztowany, skazany na 8 lat obozu pracy i dożywotnie zesłanie. Ponieważ był trockistą, nie objęła go amnestia z 1941 roku po układzie Sikorski-Majski. Po 1947 roku przebywał w Komijskiej SRR, do 1953 roku jako zesłaniec, po upadku Berii – jako wolny człowiek, jednak bez prawa do powrotu do Polski. W 1956 roku sąd we Lwowie unieważnił wyrok skazujący. Ludwik Hass wrócił do Polski już 15 stycznia 1957 roku i podjął pracę w Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych oraz wznowił na Uniwersytecie Warszawskim przerwane przez wojnę studia historyczne. Ukończył je w 1962 roku.