Efektowna i przekonująca próba przedefiniowania tradycyjnego rozumienia wspólnoty w kontekście globalnych procesów kulturowych. Eseistyczny rozmach, obrazowość, leksykalną świeżość i skłonność do efektownych i zaskakujących puent sprawia, że "Wspólnota" jest pasjonującą przygodą intelektualną oraz odpowiedzią na najbardziej aktualne pytania współczesnej humanistyki.

Zygmunt Bauman (ur. 19 listopada 1925 w Poznaniu, zm. 9 stycznia 2017 w Leeds) – polski socjolog, filozof, eseista, jeden z twórców koncepcji postmodernizmu – ponowoczesności, płynnej nowoczesności, późnej nowoczesności. Profesor nauk humanistycznych. Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Katedry Socjologii na University of Leeds, od 1990 był profesorem emerytowanym tej uczelni. Specjalizował się w teorii kultury. 

Urodził się w Poznaniu w 1925 w rodzinie polskich Żydów, jako syn Zofii i Maurycego (ojciec był kupce). Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 wraz z rodzicami uciekł do ZSRR. Działanie jego rodziny było motywowane koniecznością uratowania się przed działalnością Einsatzgruppen, które podczas nazistowskiej agresji na Polskę mordowały Żydów. Wstąpił do Komsomołu i w 1943 rozpoczął studia na uniwersytecie w Niżnym Nowogrodzie (wówczas noszącym nazwę Gorki). Wkrótce potem został zmobilizowany i wcielony do moskiewskiej milicji, w której służył przez kilka miesięcy, regulując ruch na ulicach jako „inspektor ruchu drogowego”.

Po zdaniu egzaminu maturalnego w wieku lat dziewiętnastu (1944) wstąpił do 1 Armii Wojska Polskiego. Pełnił funkcję oficera polityczno-wychowawczego, służąc w szeregach 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Wziął udział w bitwie o Kołobrzeg, w której został ranny, oraz w bitwie o Berlin