Jacek Kolbuszewski (ur. 10 maja 1938 r. w Poznaniu) – polski historyk literatury polskiej i literatur zachodniosłowiańskich, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor zwyczajny w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.

Jest synem Stanisława Kolbuszewskiego (1901–1965), filologa, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego.

Ukończył studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Dyplom magistra uzyskał w 1961 na podstawie rozprawy „Rozmowy zmarłych” Ignacego Krasickiego, napisanej pod kierunkiem prof. Władysława Floryana. Rozprawę doktorską Funkcja artystyczna motywu i obrazu Tatr w literaturze polskiej XIX wieku, napisaną pod kierunkiem prof. Stefana Kawyna (recenzent: prof. Stefania Skwarczyńska), obronił na Uniwersytecie Łódzkim w 1965. 26 listopada 2015 r. na łódzkim Uniwersytecie odbyło się uroczyste odnowienie doktoratu profesora Kolbuszewskiego, którego promotorem był prof. dr hab. Tomasz Bocheński.

W pracy naukowej interesuje się tematyką górską (tatrzańską) i żałobną (tanatologiczną). Jest znawcą i tłumaczem literatury łotewskiej. Wraz z ojcem przełożył tragedię Rainisa Józef i jego bracia.

Profesor Kolbuszewski był wielokrotnie nagradzany za swą działalność naukową. Otrzymał m. in. Nagrodę Ministra nauki i Szkolnictwa Wyższego (sześciokrotnie), Nagrodę Miasta Wrocławia (1990), Nagrodę i medal im. Zygmunta Glogera (1997), Nagrodę Porozumienia Wydawców Książek Historycznych (1996) oraz Literacką Nagrodę "Wierchów" (2012).