Organizmy żywe są niewiarygodnie złożone. Im więcej o nich wiemy - o ich biochemii, anatomii, zachowaniu - tym bardziej zdumiewa nas, jak precyzyjnie przystosowane są do swoich warunków. W jaki sposób mogło dojść do takiej złożoności? Wszyscy mniej więcej znamy teorię ewolucji w drodze doboru naturalnego, sformułowaną przez Darwina. Chodzi w niej o to, że w naturze te osobniki, które mają najlepsze predyspozycje do przeżycia i wydania potomstwa, przekażą swoim dzieciom właśnie te cechy, które za te ich predyspozycje odpowiadały. To doprowadza do wytwarzania i rozwoju korzystnych dla organizmu cech. Chociaż koncepcja Darwina jest prosta (a może właśnie dlatego), trudno uwierzyć, by była zdolna wyjaśnić całą otaczającą nas złożoność. Możemy wyhodować krowy, dające więcej miska, ale nie wyhodujemy świń, które latają, ani koni, które mówią; nie ma żadnych obiecujących odmian, żadnych „zaczątków", z których moglibyśmy wybierać osobniki do dalszej hodowli. Skąd się bierze zmienność, która umożliwiła wytworzenie się tak ogromnej rozmaitości i złożoności?