Polski teatr alternatywny jest istotnym uzupełnieniem teatru "niealternatywnego" we wszystkich aspektach działania instytucji teatru, zespołu teatralnego oraz teatralnej kreacji. Teatrem "niealternatywnym", czyli teatrem głównego nurtu, jest zaś u nas teatr repertuarowy, będący w sensie prawnym instytucją artystyczną utrzymywaną z publicznych funduszy. Teatry głównego nurtu - dramatyczne, lalkowe, operowe i muzyczne - są dla teatrów alternatywnych punktami odniesienia. "Alternatywność" działań tych drugich zarówno w sferze organizacyjno-prawnej, jak i artystycznej, mierzona jest stopniem odejścia od tego, co powszechne i normalne w działalności tych pierwszych.