Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi”, zwana też Arsenałem – ekspozycja zorganizowana w 1955 roku w warszawskim Arsenale stanowiąca przełomowe wydarzenie dla polskiej sztuki po II wojnie światowej.

Wystawa odbyła się w ramach V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów. Była otwarta od 21 lipca do września i obejmowała takie dziedziny sztuki jak malarstwo, rzeźba i grafika. Zaprezentowano łącznie 486 prac 244 artystów. Inicjatorami wydarzenia byli Jan Dziędziora, Jacek Sienicki, Janina Jasińska i Marek Oberländer.Po kilku dniach do grupy dołączyli Elżbieta Grabska i Aleksander Wallis.

Największym osiągnięciem wystawy było jawne i niezależne wystąpienie przeciwko stylistyce socrealizmu i koloryzmu. Zaprezentowane zostały m.in. ekspresyjne prace o tematyce wojennej. Artyści sięgali po deformacje, uproszczenia, silne kontrasty barw i żywą fakturę. Spotkało się to z krytyką kolorystów, którzy zarzucali młodym twórcom prymitywizm. Artur Nacht-Samborski miał skomentować ekspozycję słowami: świetna wystawa złych obrazów.

Badacze polskiej sztuki awangardowej tamtych czasów, jak Maryla Sitkowska, Jolanta Chrzanowska-Pieńkos i Andrzej Pieńkos, zwrócili uwagę na szczególny rodzaj postawy twórczej u osób uczestniczących w Arsenale, mającej polegać na stawianiu etyki ponad zagadnieniami formalnymi dzieła sztuki.

Wśród eksponowanych dzieł wyróżniały się m.in. wystawione pośmiertnie i nagrodzone przez jury prace Waldemara Cwenarskiego. W wystawie wzięło udział wielu twórców będących potem wybitnymi artystami, jak chociażby: Andrzej Wróblewski, Witold Damasiewicz, Stefan Gierowski, Jan Lebenstein, Jan Lenica, Jan Tarasin, Franciszek Starowieyski, Jerzy Tchórzewski, Alina Szapocznikow, Mikołaj Wołkowycki, Rajmund Ziemski, Maria Pinińska-Bereś.

W 1977 zaczęła powstawać kolekcja muzealna poświęcona artystom uczestniczącym w wystawie. Galeria Krąg Arsenału została otwarta w 1989 roku w ówczesnym Muzeum Okręgowym (obecnie Muzeum Lubuskim) w Gorzowie Wielkopolskim.