W "Nędzy historycyzmu" autor stara się udowodnić, że historycyzm jest metodą marną, która nie przynosi żadnych owoców. Argumentację autora można streścić w kilku twierdzeniach. Bieg dziejów ludzkich w znacznym stopniu zależy od rozwoju wiedzy. Przyszłego rozwoju wiedzy nie da się przewidzieć żadnymi racjonalnymi czy naukowymi metodami. Nie możemy zatem przewidzieć przyszłego biegu historii ludzkości. Znaczy to, że musimy wykluczyć możliwość istnienia historii jako nauki teoretycznej, czyli historycznej nauki społecznej, która odpowiadałaby fizyce teoretycznej. Podstawowy cel metody historycyzmu okazuje się tym samym nieporozumieniem. Siłą rzeczy upada sam historycyzm. Argumentacja ta nie wyklucza rzecz jasna możliwości wszelkich prognoz społecznych. Autor kwestionuje jedynie możliwość przewidywania biegu historii w tej mierze, w jakiej może nań wpływać rozwój naszej wiedzy naukowej.