Tom I Wiersze - str. 680

Tom II Powieści poetyckie - str.290

Tom III Utwory dramatyczne -  str. 537

Tom IV Pan Tadeusz - str. 473

Tom V Pisma prozą Część I - str. 483

Tom VI Pisma prozą część II - str. 278

Tom VII Pisma prozą część III - str. 334

Tom VIII Literatura słowiańska Kurs pierwszy Półrocze I - str.420

Tom IX Literatura słowiańska Kurs pierwszy - str. 270

Tom X Literatura słowiańska Kurs drugi - str. 500

Tom XI -Literatura slowianska kurs trzeci i czwarty 627 str

Tom XII Trybuna Ludów - str. 483

Tom XIII Pisma różne - str. 275

Tom XIV Listy część I - str. 639

Tom XV Listy część II - str. 703

Tom XVI Listy część III - str. 750 

Adam Bernard Mickiewicz (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (zaliczany do grona tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej, a nawet za jednego z największych na skalę europejską[5]. Określany też przez innych, jako poeta przeobrażeń oraz bard słowiański.