Boris Andriejewicz Pilniak (ros. Борис Андреевич Пильняк, prawdziwe nazwisko Vogau (ros. Вогау); ur. 29 września?/11 października 1894 w Możajsku, zm. 21 kwietnia 1938 w miejscu egzekucji Kommunarka pod Moskwą[1], Rosyjska Federacyjna SRR) - rosyjski pisarz, autor opowiadań związanych tematycznie z wojną domową w Rosji i umacnianiem się władzy bolszewików, i powieści podróżniczych. Ofiara wielkiego terroru w ZSRR.

Jego ojciec był pochodzenia niemieckiego, pracował jako weterynarz, matka była nauczycielką. Oboje rodzice przyszłego pisarza byli zaangażowali w ruch narodnicki, przenosili się kolejno z Możajska do Bogorodska i Kołomny. Boris Vogau zadebiutował literacko jako czternastolatek, publikując anonimowo zbiór wierszy i opowiadań na łamach jednej z gazet. Od 1915 regularnie publikował swoje utwory na łamach Myśli rosyjskiej. Eksternistycznie ukończył studia ekonomiczne na uniwersytecie w Moskwie.

W 1915, z uwagi na wzrost nastrojów antyniemieckich wywołanych I wojną światową, zmienił nazwisko na Pilniak, od miasta na Białorusi, gdzie przez pewien czas przebywał u swojego wuja. W tym czasie równocześnie z publikowaniem opowiadań (Całe życie z 1915, Rok z życia z 1916, Śniegi z 1917) zarabiał pisząc artykuły i szkice z dziedziny etnografii. W 1917 ożenił się z Mariją Sokołową, lekarką z Kołomny, z którą miał dwoje dzieci: Natalię (ur. 31 stycznia 1918) oraz Andrieja (ur. 17 października 1921).