Charakterystycznym symptomem obecnego stanu ekumenii jest nasilająca się obawa przed utratą „tego, co nam właściwe”, a co równocześnie oznacza zadomowienie i poufałość. Obawa ta dotyczy utraty ciągłości, profilu i identyczności, wyraża się niepokojem, że dojdzie do przerwania tamy oraz że nikt nie potrafi opanować zaistniałej sytuacji. Powstająca w takiej atmosferze gorliw ość ocalania” może przerodzić się w „nieustępliwe usztywnienie”, zaś wierność dla wyznania w skostniałe i uciekające się do gwałtu uparte trwanie za każdą cenę. Należy jednak wskazać, że obawy te są nieuzasadnione. Doskonałym tego przykładem jest książka ks. S. Nowosada. Ekumenia nie oznacza w żadnym wypadku rezygnacji z tego, „co nam właściwe” ani też utraty identyczności czy profilu; w gruncie rzeczy, jak to pokazuje książka, jest uzyskaniem nowego i wzbogacającego kształtu. Paweł Góralczyk SAC