Jeśli ktoś odniósłby wrażenie, że podtytuł książki sugeruje sentymentalne spojrzenie na miasto, bardzo by się pomylił.
To nie zbiór ckliwych wspomnień, a świetnie napisany krwisty reportaż, w stylu, który może kojarzyć się z najlepszymi dokonaniami Melchiora Wańkowicza. Niemiecki dziennikarz śledczy i fotograf skupił swoją uwagę na Lwowie, uznając, iż miasto to, leżące niemal dokładnie pośrodku Europy, jest istną soczewką, w której skupia się europejska historia XX wieku. Uderza nie tylko dociekliwość i rzetelność Autora, ale też i umiejętność budowania obrazów, które przemawiają same za siebie, nabierając wręcz symbolicznego wymiaru. Wystarczy przytoczyć scenę z prologu, opis burzenia przez lwowian pomnika Lenina w roku 1990, kiedy to rozbity cokół ukazał z czego został wzniesiony: z żydowskich tablic nagrobnych.
Lutz Kleveman przekopał się przez archiwa, rozmawiał z naocznymi świadkami minionych wypadków, krążył po ulicach tego obecnie, jak to ujmuje, postsowieckiego miasta. Zresztą nie tylko po ulicach, po knajpach również – pewnej pijackiej nocy był jedną z ofiar napadu w takim przybytku.
Współczesność splata się w tej książce z historią, ożywają na jej kartach wybitne postaci z kręgów artystycznych i naukowych, wielokulturowe miasto raz jeszcze – choć już tylko w wyobraźni – tętni życiem, konflikty, animozje, zapomniane walki i pogromy rzucają mroczne cienie…
Nie jest to, raz jeszcze podkreślę, obraz wyidealizowany, ale tym bardziej wart uwagi; po lekturze tej książki nikomu nie zabraknie też materiału do przemyśleń.
Jeśli szukacie książek o historii, nie tylko Lwowa lub soczystych reportaży – zapraszamy na www.tezeusz.pl. 🙂
Książkę znajdziecie pod tym linkiem: https://tezeusz.pl/lwow-28-1955461
Brak Komentarzy