Andrzej Nowicki (ur. 27 maja 1919 w Warszawie, zm. 1 grudnia 2011 tamże) – polski filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, specjalista z zakresu filozofii włoskiego oświecienia, religioznawca, koneser sztuki, dyplomata. Twórca systemu filozoficznego, który nazwał „ergantropijno-inkontrologicznym systemem filozofii spotkań w rzeczach”. Wykładowca uniwersytecki z tytułem profesora, związany z Uniwersytetem Warszawskim (1952-1963), Uniwersytetem Wrocławskim(1963-1973), Uniwersytetem Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie (1973-1991). Współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Założyciel i redaktor naczelny pisma „Euhemer”. W latach 1997-2002 Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Polski[2], członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Naroduw 1958 roku[3].