WFM – polski motocykl popularny produkowany przez Warszawską Fabrykę Motocykli w latach 1954-1966. Wyróżniał się prostą i tanią konstrukcją. Odporny na ciężkie warunki eksploatacji i łatwy do samodzielnej naprawy. Doskonale sprawdzał się w warunkach wiejskich na polnych drogach, często przeciążany. Ze względu na słaby silnik niezbyt nadawał się do dalekiej turystyki. Konstrukcja motocykla oznaczona M06 opracowana została w 1952 roku przez Dział Motocykli BKPMot. jako następca produkowanych przez warszawską wytwórnię motocykli SHL M04 i M05. Pierwotną konstrukcję z pojedynczą ramą, nowym silnikiem S02, amortyzatorami z tłumieniem olejowym, progresywnymi sprężynami w widelcu teleskopowym oraz akumulatorem w instalacji elektrycznej uznano wówczas za zbyt drogą i skomplikowaną dla motocykla popularnego. W 1953 roku opracowano więc uproszczona wersję M06 na podwójnej ramie spawanej z ceowników blaszanych, z dotychczasowym silnikiem S01 o nieco podwyższonej mocy. Wprowadzono jednak amortyzowane zawieszenie tylnego koła na wahaczu oraz widelec teleskopowy, tyle że w również uproszczonej wersji bez tłumienia, konstrukcja widelca była oparta na stosowanym wcześniej w SHL M05. M.in. dzięki uproszczeniom możliwe okazało się szybkie uruchomienie produkcji i już w grudniu 1954 wytwórnię opuściła seria informacyjna motocykli WFM M06.